นอกเหนือจากการมีส่วนร่วมที่สูงส่งในด้านฟิสิกส์แล้ว
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ยังเป็นนักวิจารณ์ตัวยงในด้านการศึกษา การแต่งงาน การเงิน ลักษณะของอัจฉริยะ การสร้างดนตรี การเมือง และอื่นๆ ข้อมูลเชิงลึกของเขามีมากมาย เนื่องจากเราได้รับการเตือนจากการตีพิมพ์เล่มที่ 15 ในเดือนนี้ใน The Collected Papers of Albert Einstein แม้แต่เว็บไซต์ของ Internal Revenue Service ของสหรัฐฯ ก็ยกย่องคำพูดของเขา (ตามที่นักบัญชีของเขาอ้าง): “สิ่งที่เข้าใจยากที่สุดในโลกคือภาษีเงินได้”
อลิซ คาลาไพรซ์ บรรณาธิการของ The Ultimate Quotable Einstein (2011) ตั้งข้อสังเกตว่า “ดูเหมือนว่าจะมีขุมอัญมณีล้ำค่าที่ขุดหาได้จากคลังเอกสารขนาดใหญ่ของไอน์สไตน์” หนึ่งตรวจพบคำใบ้ของความสิ้นหวัง อันที่จริงไอน์สไตน์อาจเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการยกย่องมากที่สุดในประวัติศาสตร์ เว็บไซต์ Wikiquote มีรายการสำหรับเขามากกว่า Aristotle, Galileo Galilei, Isaac Newton, Charles Darwin หรือ Stephen Hawking และแม้แต่ Winston Churchill และ George Bernard Shaw ที่มีความเห็นเหมือนไอน์สไตน์
แต่ความมากมายมหาศาลนี้มาจากนักฟิสิกส์จริง ๆ มากแค่ไหน? รับสิ่งนี้: “โหราศาสตร์เป็นศาสตร์ในตัวเองและประกอบด้วยองค์ความรู้ที่ส่องสว่าง มันสอนฉันหลายสิ่งหลายอย่างและฉันก็เป็นหนี้บุญคุณอย่างมาก” บรรทัดเหล่านี้ซึ่งแสดงโดยเว็บไซต์โหราศาสตร์บางแห่งในชื่อ Einstein ถูกเปิดเผยว่าเป็นการหลอกลวงโดยนิตยสาร Skeptical Inquirer ในปี 2550 แหล่งที่มาที่แท้จริงคือคำนำของหนังสือที่ออกใหม่ Manuel d’astrologie (1965) จัดพิมพ์ครั้งแรกโดยชาวสวิส-แคนาดา นักโหราศาสตร์ Werner Hirsig ในปี 1950 ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับโหราศาสตร์เดียวที่ Einstein ทราบคือในจดหมายปี 1943 ถึง Eugene Simon:
“ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่งกับคุณเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์
เทียมของโหราศาสตร์ ประเด็นที่น่าสนใจก็คือ ไสยศาสตร์ประเภทนี้มีความเหนียวแน่นมากจนสามารถคงอยู่ได้นานหลายศตวรรษ”
ในบรรดาคำพูดหลายร้อยข้อที่บันทึกย่อของ Calaprice ถูกเข้าใจผิดว่าเป็น Einstein นั้นมีมากมายที่ถกเถียงกันอย่างละเอียด บางส่วนถูกแก้ไขหรือถอดความเพื่อทำให้ต้นฉบับคมชัดขึ้น “ทุกอย่างควรทำให้เรียบง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่ง่ายกว่านี้” คาลาไพรซ์กล่าว อาจเป็นเวอร์ชันบีบอัดจากการบรรยายในปี 1933 โดยไอน์สไตน์: “แทบจะปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเป้าหมายสูงสุดของทฤษฎีทั้งหมดคือการทำให้สิ่งที่ลดทอนลงไม่ได้ องค์ประกอบพื้นฐานที่เรียบง่ายและน้อยที่สุดโดยไม่ต้องมอบประสบการณ์ที่เพียงพอ” ที่มาที่แน่นอนกว่านั้นคือ “สิ่งที่เข้าใจยากที่สุดในจักรวาลคือการที่เข้าใจได้” นั่นเป็นการเปลี่ยนข้อความใหม่ในบทความปี 1936 ในวารสารสถาบันแฟรงคลิน: “ความลึกลับนิรันดร์ของโลกคือการเข้าใจได้ … ความจริงที่ว่ามันสามารถเข้าใจได้นั้นเป็นปาฏิหาริย์”
แม้แต่ “พระเจ้าไม่เล่นลูกเต๋า” ซึ่งเป็นคำพูดที่โด่งดังที่สุดของไอน์สไตน์ก็ไม่ใช่คำพูดของเขา มาจากจดหมายที่เขียนเป็นภาษาเยอรมันในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2469 ถึงเพื่อนและคู่ซ้อมของเขา แม็กซ์ บอร์น นักฟิสิกส์เชิงทฤษฎี มันถูกตีพิมพ์ในเอกสารของไอน์สไตน์เล่มใหม่ ซึ่งบรรณาธิการให้ความเห็นเกี่ยวกับ “การแปลที่หลากหลาย” ตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1920 พวกเขาคือ: “กลศาสตร์ควอนตัม … ให้อะไรมากมาย แต่ไม่ได้ทำให้เราใกล้ชิดกับความลับของ Old One มากขึ้น ข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่าพระองค์ไม่ทรงเล่นลูกเต๋า” ไอน์สไตน์ไม่ได้ใช้คำว่า ‘พระเจ้า’ (ก็อท) ที่นี่ แต่ใช้คำว่า ‘ผู้เฒ่า’ (Der Alte) สิ่งนี้หมายถึง “ตัวตนของธรรมชาติ” นักฟิสิกส์และผู้ได้รับรางวัลโนเบล Leon Lederman (ผู้เขียน The God Particle, 1993) กล่าว
ชื่อของไอน์สไตน์ก็ติดอยู่ตั้งแต่เขาเสียชีวิตไปจนถึงคำพูดจากที่อื่น “คำจำกัดความของความวิกลจริตคือการทำสิ่งเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่าและคาดหวังผลลัพธ์ที่ต่างออกไป” ตัวอย่างเช่น บาร์บารา วูลฟ์ นักเก็บเอกสารสำคัญแห่งไอน์สไตน์ อ้างอิงถึง Sudden Death (1983) ของนักเขียนชาวอเมริกัน Rita Mae Brown “ไม่ใช่ทุกสิ่งที่สามารถนับได้ และไม่ใช่ทุกสิ่งที่สามารถนับได้” เขียนโดยนักสังคมวิทยา วิลเลียม บรูซ คาเมรอนในสังคมวิทยานอกระบบ (1963) ของเขา
คำพูดของจักรวาลนี้ – จริง, นวดและปลอม – พูดถึงสถานะของไอน์สไตน์ กว่า 60 ปีหลังจากการตายของเขา ชื่อเสียงของเขายังคงเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ฉันรู้สึกว่ามีเหตุผลอย่างน้อยสี่ประการที่ทำให้เรายังคงหลงใหลในตัวเขา
หนึ่งคือการค้นพบของไอน์สไตน์เป็นองค์ประกอบและอัตถิภาวนิยม ซึ่งเป็นการรวมแนวคิดของอวกาศและเวลา มวลและพลังงานและกองกำลังเข้าด้วยกัน พวกเขาเปลี่ยนภาพความเป็นจริงของเรา และเขาทำได้มากกว่าการอธิบายให้คนที่ไม่ใช่นักฟิสิกส์ฟัง ดังนั้นการสรุปสัมพัทธภาพเชิงล้อเลียนของเขากับสื่อผู้หิวโหยในปี 1921 ในการเยือนสหรัฐอเมริกาครั้งแรกของเขา: “แต่ก่อนเชื่อกันว่าถ้าวัตถุทั้งหมดหายไปจากจักรวาล เวลาและพื้นที่จะเหลืออยู่ ตามทฤษฎีสัมพัทธภาพ เวลาและพื้นที่หายไปพร้อมกับสิ่งของต่างๆ”
นอกจากนี้ยังมีความเห็นอกเห็นใจอย่างกว้างขวางสำหรับความยืดหยุ่นของไอน์สไตน์ในการต่อสู้เพื่อความมั่นคงอันยาวนานของเขา ผลงานของเขาที่โรงเรียนภาษาเยอรมันของเขานั้นดี แต่ยังห่างไกลจากความยอดเยี่ยม เขาไม่ชอบโรงเรียนสำหรับการจัดกองทหารและในที่สุดก็ละทิ้งมัน เขาล้มเหลวในการได้รับตำแหน่งทางวิชาการหลังจากสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาเยาะเย้ยครูฟิสิกส์ของเขา ใน
